چرا هنوز این همه انسان عالی بیکار هستند؟
- به خاطر تنبلی بودنشان نیست.
- به خاطر عدم صلاحیت ایشان نیست.
- به خاطر این نیست که کار نمیکنند.
باور کنید ، به خاطر این است که سیستم خراب است !
من افرادی را میشناسم که همه چیزشان را وقف شغلشان کردند. افرادی که اولین کسانی بودند که سر کار می آمدند و آخرین کسانی بودند که محل کار را ترک می کردند. افرادی که دیگران را راهنمایی می کردند، تیمها را کنار هم نگه می داشتند، علی الرغم وجود رهبری سمی در سازمان دوام آوردند و همچنان راهی برای حضور با نگرش خوب پیدا می کردند.
حالا آنها بیکارند!
آنها برای صدها شغل درخواست میدهند. رزومههایشان را بهروز میکنند. نامههای درخواست کار مینویسند. با استخدام کنندگان تماس میگیرند. به تعداد زیادی مصاحبه می رمند اما بدون هیچ بازخوردی .
گاهی بعد از دورهای نهایی مصاحبه، به آنها گفته میشود که بیش از حد واجد شرایط هستند. به آنها گفته میشود که “مناسب” نیستند.
- هیچ کس در مورد اینکه این سیستم چقدر افتضاح است صحبت نمیکند.
- هیچ راهنمایی در مورد اینکه این اتفاقات چه تاثیری بر اعتماد به نفس کارجو دارد، وجود ندارد.
- هیچ چک لیستی برای اضطرابی که با انتظار برای پاسخی که ممکن است هرگز نرسد، همراه است، وجود ندارد.
بیایید واقعبین باشیم. فرآیند استخدام رباتیک، سرد و جدا از افراد واقعی شده است. به نفعمان از تظاهر به عادی بودن این موضوع دست برداریم. نباید دیده شدن افراد با استعداد اینقدر سخت باشد. نباید برای دیده شدن رزومهتان، لازم باشد کسی را در درون خود بشناسیم. نباید احساس کنیم که باید التماس کنیم تا مورد توجه قرار بگیریم.
بنابراین اگر الان در این وضعیت هستید، خستهاید و ارزش خود را زیر سوال میبرید، درکتان میکنم. شما را درک میکنم. در این شرایط تنها نیستید.
و به مدیران استخدام و استخدامکنندگان میگویم، امیدوارم شما هم ما را ببینید. نه فقط به عنوان یک رزومه، بلکه به عنوان افراد واقعی که بیش از حد توانمند، بیش از حد واجد شرایط و بیش از حد شایسته فرصت هستند. این فقط یک جستجوی شغل نیست. برای بسیاری از ما، این بقا است.


